Παιδικά δόντια. Το τραύμα στα παιδικά δόντια είναι συχνό φαινόμενο και οδηγεί σε ανεπιθύμητες συνέπειες τόσο για το τραυματισμένο δόντι, όσο και για το διάδοχο μόνιμο. Συμβαίνει συχνότερα στην ηλικία 18-24 μηνών, όταν το βάδισμα των παιδιών δεν είναι ακόμη σταθερό.
Όταν υπάρχει τραυματισμός παιδικών δοντιών, πρέπει να γίνεται άμεση αξιολόγηση του τραυματισμού από τον Παιδοδοντίατρο, ώστε και να αντιμετωπιστεί, αν χρειαστεί και να ενημερωθούν οι γονείς για τις μελλοντικές επιπτώσεις (νέκρωση, αλλαγή του χρώματος του δοντιού, απόστημα ή συρίγγιο).
ΠΡΟΣΟΧΗ: Σε περίπτωση ολικής εξόδου του δοντιού από το ούλο μετά από τραυματισμό, ΔΕΝ ΤΟ ΞΑΝΑΒΑΖΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ (όπως πρέπει να κάνουμε με τα μόνιμα), αλλά πηγαίνουμε γρήγορα στον Παιδοδοντίατρο, που θα αποφασίσει πώς θα αντιμετωπίσει το περιστατικό.
Μόνιμα δόντια. Στα μόνιμα δόντια είναι πιο συχνά τα κατάγματα της μύλης του δοντιού. Αν μετά τον τραυματισμό βρεθεί το σπασμένο κομμάτι του δοντιού, καλό είναι να διατηρηθεί σε νερό ή φυσιολογικό ορό. Ο Παιδοδοντίατρος μπορεί να το συγκολλήσει ή να χτίσει με υλικό το τμήμα που λείπει.
Αν το μόνιμο δόντι ξεκολλήσει εντελώς από τη θέση του, το επανατοποθετούμε, αφού το ξεπλύνουμε με νερό ή φυσιολογικό ορό, χωρίς να το πιάνουμε από τη ρίζα. Το σταθεροποιούμε με μία γάζα, πάνω στην οποία δαγκώνει το παιδί και πηγαίνουμε αμέσως στον Παιδοδοντίατρο. Αν η επανατοποθέτησή του δεν είναι εφικτή, βυθίζουμε το δόντι σε δροσερό, παστεριωμένο γάλα και πηγαίνουμε στον πλησιέστερο Παιδοδοντίατρο.
Πρόληψη των οδοντικών τραυματισμών: Αθλητικοί νάρθηκες. Τους κατασκευάζει ο Παιδοδοντίατρος, για την προστασία των μπροστινών δοντιών από χτυπήματα στο πρόσωπο, κατά τη διάρκεια ομαδικών αθλημάτων (μπάσκετ, πόλο).